Moral motivasyon yerlerde geziyor bir kaç haftadır. Takip edemedim, belki 1 aydan fazla oldu.
Bu blogda bazen kendimle ilgili mevzuulardan bashederim. Bunlar beni ilgilendirmez kardeşim, bana ne senin hayatından derseniz, bu o tip yazılardan olacak. Boşuna okumayla vakit kaybetmeyin. Ama yazarak ve yazdıklarını paylaşarak rahatlayan bir genç insan olarak kendi blogumda da yazamazsam çatlarım herhalde.
Herşey kardeşim gibi sevdiğim arkadaşımın yatakhaneden ayrılmasıyla başladı belki. Kolay değil. 3.5 sene boyunca aynı yemeği yiyip, aynı saatte uyuduk. Metabolizmamız birbirine benzemeye başladı. 24 saatimiz beraber geçerdi. O gittikten sonra ilk defa kahvaltılarda ve akşam yemeklerinde çeşitli sebeplerden dolayı yalnız yemeye başladım. İnsanın 70 kişilik bir evde birden tek başına yemek yemeye başlaması gücüne gidiyor.
Zaman geçer alışırım dedim. Görünürde alıştım da bu yeni duruma. Ama pek olmadı sanki. Eskisi kadar yakın olmayınca, herşey aynı olmuyor belkide. Okul zamanı her şey iyi olsa da, yine bazı özel sebeplerden dolayı okul sonrası aynı paylaşım olmuyor.
Beni koca bir yazı yazmaya iten sadece bu mu? Elbette hayır. Üniversite sınavının baskısını yavaştan üzerimde hissetmeye başladım. Belki bu zamanlar için "yavaştan hissetme" deyimi az geliyor. Neredeyse 1 sene kala, iyi bir yer kazanmak isteyen biri çoktan bu baskıyı omuzlamış olması gerekirdi. Bu düşünceler bile insanın kafasını yoruyor zaten. Bir de ev-dershane-yatakhane arası mekik dokuma sırasında oluşan fiziksel yorgunluk, bütün bu mental yorgunluğun üzerine geliyor.
Bütün bunlar olur da kızsal mevzular olmaz mı? Ufak tefek anlaşmazlıklar dışında büyük bir sorun yok. Daha çok ailesel bazda sorun yaşıyoruz ikimizde. İyi ki "O" var. Yoksa katlanmak kesinlikle daha zor olurdu.
Ve gelelim bu hafta sonunun en civcivli mevzuuna. Veli toplantısı... Öğrencilik hayatım boyunca hep vasatın üstünde bir performans sergilediğimden kelli, veli toplantılarının öncesinde hiç sıkıntı yaşamamıştım. Hatta çoğuna hocalarla muhabbet etmek için ben de katıldım. Ancak bu sefer iş sakata gidiyor. İlk sınavlar geride kalırken din dahil hiçbir dersten 85'i göremedim. Bu durumla da ilk defa karşılaşıyorum.
Aslında burada sıkıntı benden kaynaklanmıyor. Ebeveyni iyi notlara alıştırınca, orta halli notlara burun kıvırmaya başlıyorlar hemen. Neden böyle oldu? Kız yüzünden derslerin bozuldu vs.
Sonuç, yarın kısmi olarak sıkıntılarımın geçeceği gün. Yarını kazasız belasız atlatırsak, üstümden büyük bir yük kalkacak...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder